Het was Griekse tweede paasdag 2012 en ik was op weg naar Spetses om foto’s te maken voor mijn tweede artikel over een heldenreis door Argolida voor het zomernummer van Griekenland Magazine. Op mijn programma stonden ook nog Kilada, waar we een afspraak hadden op de scheepswerf om naar een vissersboot te gaan kijken en daarna de Dolines van Didyma. Even voor Kranidi ging de telefoon. Ik stopte en belde Jorgos Nikolidakis van de Griekse Gids terug die mijn voicemail had ingesproken. De NOS wilde me spreken over het vakantieverblijf van prins Willem Alexander in deze buurt. Of ze me mochten bellen?

Vijf minuten later maakte ik een mooi plaatje van Kranidi en werd op dat moment gebeld door NOS Radio 1. De nieuwe vakantievilla van Prins Willem Alexander bleek in de gemeente Kranidi te staan in een klein dorpje Doroufi vlak naast Kilada. Of ik daar even kon gaan kijken en een interview geven? Ik was ook wel nieuwsgierig waar dat precies zou zijn en stemde in, omdat die omgeving toch op mijn programma voor de middag stond.
Ik had geen idee van de opwinding in Nederland, omdat ik al een aantal dagen in Epidavros was, Grieks Pasen vierde met mijn familie en rondtrok om foto’s te maken. Ik beantwoordde alleen de hoognodige mailtjes en had verder geen aandacht voor de Nederlandse media gehad.
Op Spetses was het een drukte van belang. Het was prachtig zonnig weer, weliswaar met windkracht 7 Beaufort, maar alle terrassen zaten vol op deze tweede paasdag. We haastten ons op onze fototocht en namen al snel weer een watertaxi terug naar Kostas, waar onze auto stond, omdat op Spetses geen auto’s worden toegelaten. Het is dan ook een brommerparadijs. Wellicht zou het later op de dag ook moeilijk worden om terug te keren, omdat de wind behoorlijk aantrok. Dwars door hoge golven bonkten we over de smalle zeestraat terug naar het vasteland.

Doroufi, waar de villa staat, hadden we snel gevonden via het ons zo bekende Kilada. Ik had echter geen idee om welke villa het zou gaan. Wij dachten nog dat we op de gebruikelijke Griekse wijze in het dorp wat navraag zouden doen om er snel achter te komen. Maar dat bleek anders. Er bestond geen traditioneel dorp.
De eerste prachtige villa die ik zag, zette ik al op de foto met een sterk voorgevoel. Niet wetend dat we daarna nog vele gigantische luxe villa’s zouden zien.
We vroegen alle voorbijgangers, naar de villa van de voormalige Duitse fotograaf en ook naar de villa’s van Sean Connery en Poetin en dat waren tientallen wandelaars, die genoten van deze zonnige vrije dag. We werden verwezen naar allerlei huizen, waarvan ik meteen al wist dat die niet voldeden aan een Koninklijke behoefte. Ook de Duitse fotograaf was niet al te bekend bij deze villabewoners. Of zou het zo zijn dat al deze mensen de privacy van elkaar helpen te waarborgen.

En toen ontmoetten we Jorgos, de schaapherder. Hij belde even met zijn vader en wist ons haarfijn te vertellen dat de villa van de Duitse fotograaf, de witte studio’s waren die ik als eerste had gefotografeerd. Voor hem stond het complex bekend als de Studio’s. Wij reden tot bij de poort die gesloten was en keerden terug naar het mooie uitzicht vanuit de boomgaard. Nog net op tijd nam ik mijn plekje in onder een olijfboom om het verslag voor radio 1 te doen. Ik vroeg mezelf wel af, of ik dit allemaal wel wilde doen. Ik kan me zo voorstellen dat privacy van levensbelang is voor deze familie.  Ik had me mee laten slepen op de stroom en de spanning. Ook wist ik dat het de volgende dag zwart zou zien van de reporters, omdat de NOS er ook al één op het vliegtuig had gezet. Ze vroegen me om hem te begeleiden, omdat ik de omgeving goed ken en Grieks spreek. Maar mijn plannen voor de volgende dag waren van geheel andere aard, dus ik bedankte vriendelijk voor het aanbod en dacht dat mijn eerste live verslag dus geen kwaad zou doen.
Ik had een prachtig uitzicht op de villa met de verschillende studio’s, omzoomd door een olijfboomgaard en de pijnbomen aan de achterkant op de berg die Doroufi scheidt van Kilada. In de noordelijke verte de bergen van Iria en Tolo en westelijk het kleine onbewoonde eilandje Psili. De zee zag er aanlokkelijk uit, maar is nog wel koud op 16 april. Een klein opblaasbaar bootje voer voorbij.
Vanuit de huizen van de buren klonken vrolijke stemmen, gekakel van kippen en een haan die de middagzon kraait. Landelijk en zo Grieks, wanneer de tijd niet bestaat.

Ik wens Prins Willem Alexander en Prinses Maxima en warm welkom in deze mooie streek toe en vooral veel heerlijke vakanties. En dat geldt ook voor alle toeristen die ons mooie Argolida willen verkennen.

Interview met Karen vanaf de villa op NOS radio1
Griekse taal in Epidavros: Karidiès
Bouwland te koop in Epidavros en blog Epidavros.
Een heldenreis door Argolida deel 1
Een heldenreis door Argolida deel 2